பூனைகள் அலையும் இரவு

நடுநிசியில் உன்னை
எழுதத் துடிக்கின்றன விரல்கள்
வெள்ளைப் பூனையின் அலைவுகளென
அறையில் ஒளிரும்
ஒரு குட்டி மஞ்சள் ஒளியோடு
முரண்டுபிடித்து விளையாடும்
என் நினைவுகளின்
அச்சிறு கணங்களிலும்
வானத்தின் நீலம்
உன் கன்னத்தில் இருப்பதாய்
ஊகிக்க முடிகிறது.
வரிசையாய் அடுக்கிவைத்திருக்கும் என்
டெனிம் பெர்ப்யூம் டப்பாக்களின் மீது
உன் பெயரை
உரக்கக் கத்தியபடி
ட்ரம்ஸ் இசைக்கலாம்
போலிருக்கிறது.